Opus Dei

Śmierć. Sąd. Piekło. Niebo. Niektóre fragmenty nauczania Katechizmu Kościoła Katolickiego o dobrym zwyczaju modlitwy za zmarłych krewnych i przyjaciół, szczególnie wskazane do rozważania podczas miesiąca listopada.

Błogosławione dusze czyśćcowe. Tak wiele mogą wyjednać u Boga! Więc z poczucia miłosierdzia, sprawiedliwości, a nawet wybaczalnego egoizmu nie zapominaj o nich w umartwieniu i w modlitwie. Obyś mógł o nich mówić: "Moje dobre przyjaciółki, dusze czyśćcowe..."

Idź naprzód, radośnie, z wysiłkiem, nawet będąc taką małością, niczym! Kiedy będziesz z Nim, nikt na świecie cię nie zatrzyma. Pomyśl też, że wszystko jest dobre dla tych, którzy miłują Boga: na tej ziemi ze wszystkim można sobie poradzić prócz śmierci, a dla nas śmierć jest Życiem.

"Wielki Tydzień nie może sprowadzać się tylko do zwykłego wspomnienia, ponieważ jest rozważaniem tajemnicy Chrystusa, która znajduje swoje przedłużenie w naszych duszach; chrześcijanin ma obowiązek być ‘alter Christus, ipse Christus’, drugim Chrystusem, samym Chrystusem." Homilia na Wielki Piątek, wygłoszona przez św. Josemaríę i publikowana w książce To Chrystus przechodzi.

Ludzie kłamią, kiedy w sprawach doczesnych mówią “na zawsze”. Prawdziwe jest jedynie, w pełnym znaczeniu, owe “na zawsze” w wieczności. - I w ten sposób powinieneś żyć ty, z wiarą, która pozwoli ci odczuwać smak miodu i słodycze Nieba na myśl o tej wieczności, która prawdziwie jest na zawsze!

Błogosławione dusze czyśćcowe. — Tak wiele mogą wyjednać u Boga! Więc z poczucia miłosierdzia, sprawiedliwości, a nawet wybaczalnego egoizmu nie zapominaj o nich w umartwieniu i w modlitwie. Obyś mógł o nich mówić: “Moje dobre przyjaciółki, dusze czyśćcowe...”

Kiedy nadejdzie śmierć - a nadejdzie nieuchronnie - będziemy oczekiwać jej z radością. Widziałem, że tyle świętych osób umiało tak jej oczekiwać pośród swego zwyczajnego życia.

Dnia 28 marca 1975 roku Josemaría Escrivá obchodził pięćdziesięciolecie kapłaństwa.

Komentarz do Ewangelii ze środy drugiego tygodnia Wielkiego Postu. « Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił ». Każdy otrzymany dar to wezwanie do wykorzystania go w służbie innym. Bóg liczy na nas, byśmy wyszli na spotkanie potrzeb bliźniego z tym co mamy i kim jesteśmy.