To przygnębienie spowodowane faktem, że dostrzegasz swoje wady albo że inni je odkrywają, nie ma żadnych podstaw... – Proś o prawdziwą pokorę. (Bruzda, 262)
Uciekajmy od tej fałszywej pokory, która zwie się wygodnictwem. (Bruzda, 265)
Panie, proszę Cię o prezent: o miłość... miłość, która mnie oczyści. – I o jeszcze jeden prezent: o poznanie samego siebie, żebym napełnił się pokorą. (Kuźnia, 185)
Świętymi są ci, którzy walczą do końca swojego życia: ci, którzy potrafią podnieść się po każdym potknięciu, po każdym upadku, by odważnie iść dalej drogą, z pokorą, miłością, nadzieją. (Kuźnia, 186)
Jeśli twoje błędy czynią cię pokorniejszym, jeśli prowadzą cię do usilniejszego szukania oparcia w Bożej dłoni, są drogą do świętości: felix culpa! – błogosławiona wina! – jak śpiewa Kościół. (Kuźnia, 187)
Pokora pomaga każdej duszy nie zniechęcać się własnymi błędami. – Prawdziwa pokora prowadzi... do prośby o przebaczenie! (Kuźnia, 189)