Rys biograficzny Montse Grases (1941-1959)

Krótka biografia

María Montserrat Grases García (Montse) urodziła się w Barcelonie 10 lipca 1941 r. jako drugie z dziewięciorga dzieci Manuela Grasesa y Manolity Garcíi. Po skończeniu szkoły średniej, w czasie której uczyła się również gry na pianinie, rozpoczęła naukę w Szkole Zawodowej dla Kobiet w Barcelonie.

Montse lubiła sport, muzykę, tańce ludowe swojego regionu (takie jak sardana), wielką radość sprawiało jej też występowanie w przedstawieniach teatralnych. Miała wielu przyjaciół. Rodzice nauczyli ją z ufnością obcować z Bogiem. W domu państwa Grasesów zdobyła cechy, które ją wyróżniały: radość, prostotę, zapomnienie o sobie oraz troskę o potrzeby materialne i duchowe bliźnich. Wraz z kilkoma koleżankami ze szkoły odwiedzała ubogie dzielnice Barcelony, gdzie prowadziła katechezy dla dzieci, którym czasami zanosiła też zabawki lub cukierki. Miała żywy, spontaniczny temperament, i chociaż czasami reagowała trochę gwałtownie, krewni i nauczyciele wspominają, że starała się opanować i być dla wszystkich uprzejma i pogodna.

W 1954 r. poznała Opus Dei, instytucję Kościoła Katolickiego założoną w 1928 r. przez Josemaríę Escrivę de Balaguera, której celem było przypominanie o tym, że wszyscy chrześcijanie są powołani do świętości w swoim środowisku rodzinnym i zawodowym. Rodzice Montse należeli od kilku lat do Opus Dei i pomogli córce umocnić życie wewnętrzne i coraz lepiej praktykować cnoty chrześcijańskie. Matka zachęciła ją do podjęcia formacji chrześcijańskiej i ogólnoludzkiej, jaką młodym dziewczętom oferował ośrodek Opus Dei Llar.

Stopniowo Montse zdała sobie sprawę z tego, że Bóg wzywa ją na tę drogę w Kościele i 24 grudnia 1957 r. – po głębokim rozważeniu tej sprawy na modlitwie i zasięgnięciu rady – poprosiła o przyjęcie do Opus Dei. Od tej chwili starała się z jeszcze większym zdecydowaniem i wytrwałością dążyć do świętości w codziennym życiu. W swojej walce ascetycznej na pierwszym miejscu postawiła kontemplację życia Jezusa, pobożność eucharystyczną, nabożeństwo do Maryi, głęboką pokorę i służbę innym. Nawet mecze koszykówki czy tenisa były dla niej okazją do poświęcenia się dla bliźnich. Montse starała się odkrywać wolę Bożą w wypełnianiu swoich obowiązków i w dbaniu z miłości do Boga o drobne szczegóły. Udało jej się przekazać wielu krewnym i przyjaciołom pokój, będący owocem życia blisko Boga. W grudniu 1957 r. zaczęła odczuwać dolegliwości w lewej nodze. Sześć miesięcy później odkryto ich powód: nowotwór (mięsaka Ewinga), który rozwinął się w kości udowej lewej nogi. Podczas choroby nie przestawała być radosna i miała zdolność zjednywania sobie przyjaciół, która wynikała z jej miłości do wszystkich dusz. Zbliżyła do Boga wiele swoich przyjaciółek i koleżanek ze szkoły, które ją odwiedzały. W cierpieniu odnajdywała Jezusa i Maryję. Osoby, które spotykały się z nią w czasie choroby, były świadkami jej coraz ściślejszego zjednoczenia z Bogiem. Widziały też, jak Montse przemienia swoje cierpienie w modlitwę i apostolstwo: w świętość. Jedna z jej przyjaciółek mówi, że kiedy widziała ją modlącą się, namacalnie czuła jej bliskość z Chrystusem.

Montse zmarła 26 marca 1959 r. w Wielki Czwartek, niedługo przed skończeniem 18 lat. Została pochowana na cmentarzu Montjuic w Barcelonie. Po jej śmierci wiele osób przekazało świadectwa o przykładności i heroiczności jej życia. Od tamtego czasu sława jej świętości rozrastała się nie tylko w Hiszpanii, ale również na innych kontynentach. W 1994 r. jej ciało zostało przeniesione do kaplicy przy ośrodku akademickim Bonaigua (przy ulicy Jiménez i Iglesias, n. 1, w Barcelonie). Wiele osób przychodzi tam, by prosić ją pomoc i wstawiennictwo. Łaski uzyskiwane za jej przyczyną są bardzo liczne: wiele z nich dotyczy osób młodych, które proszą Montse o pomoc w swoich potrzebach.

Załączamy krótką biografię Montse dla dzieci:

Dzielna dziewczyna – życie Montse Grases - PDF