Otwarcie procesu kanonizacyjnego Encarnación Ortega Pardo (1920-1995), odbyło się 26 marca 2009 w Colegio Alcazarén w Valladolid. Przewodniczył mu bp Braulio Rodríguez Plaza.
Encarnita była jedną z pierwszych kobiet w Opus Dei, poprosiła o przyjęcie w 1941 r. Poświęciła swe życie całkowicie ewangelizacji. W Valladolid spędziła 25 ostatnich lat życia. Jej grób znajduje się na Cmentarzu El Carmen.
Arcybiskup wyjaśnił, że „Kościół podejmuje procesy świętości naszych braci, z myślą o nas żyjących”.
Poprosił zgromadzonych o modlitwę, “aby Trybunał Archidiecezji Valladolid wykonał dobrze swą pracę, szukając prawdy i modląc się także za osoby, które będą przywołane jako świadkowie”.
Teraz Trybunał powołany przez biskupa zacznie zbierać relacje świadków, zgodnie z procedurami przewidzianymi przez instrukcję Sanctorum Mater, przygotowaną przez Kongregację ds. Świętych.
Postulator procesu José Carlos Martín de la Hoz pytał, czy nowa Służebnica Boża “może być jedną z tych osób, które przebyły drogę świętości i osiągnęły heroiczność cnót chrześcijańskich”. „Kościół prosi nas teraz, abyśmy pokazali, że jej życie w Opus Dei przez 44 lata było prawdziwie heroiczne”, dodaje.
“Dlatego – jak mówił postulator – prałat Opus Dei, w imieniu wszystkich osób z Prałatury zlecił mi zaproponowanie Archidiecezji Valladolid, aby zbadała jej życie i zgromadziła niezbędne dowody dla ocenienia, czy Encarnita może być przedstawiona jako przykład i orędownik dla wszystkich chrześcijan”.
Encarnita była jednym z głównych współpracowników założyciela w Madrycie i w Rzymie w pierwszych latach (1941-1961).
W 1946 przeprowadziła się do Rzymu. Tam pomagała Św. Josemaríi w ekspansji Opus Dei na całym świecie. Wróciła do Hiszpanii w 1961, gdzie pomagała w licznych inicjatywach apostolskich w Barcelonie, Oviedo i Valladolid.
W 1980 stwierdzono u niej raka. Żyła z tą chorobą przez 15 lat, bez zmiany rytmu pracy. Głęboka wiara chrześcijańska nauczyła ją przemieniać ludzką przyjaźń w okazję do pomocy innym i znalezienia Chrystusa. Zmarła w opinii świętości 1 grudnia 1995 r.