Wstęp
Rozważanie życia św. Józefa, jego powołania i misji powinno doprowadzić do odkrycia tych wartości, które sprawiają, ze wiara chrześcijańska przeżywana w codziennym życiu jest –mówiąc po ludzku – atrakcyjna.
Św. Josemaría Escrivá jest znany przede wszystkim jako założyciel Opus Dei. Jego życie nierozerwalnie złączone jest z rozwojem tej instytucji Kościoła katolickiego. Złączone jest tak silnie, że można powiedzieć, że ks. Escrivá żył, by być założycielem. Misja, jaką miał wypełnić w Kościele była sensem jego życia. Duch Opus Dei to droga do świętości przez pracę zawodową i wypełnianie codziennych obowiązków chrześcijanina. Dążenie do tego, aby każdą chwilę i sytuację życia codziennego przemieniać w okazję do miłowania Boga i służenia wszystkim ludziom.
Św. Josemaría dużo pisał [1]. Pisać może każdy, ale piękne posługiwanie się językiem to dar, który posiadają nieliczni. Ks. Escrivá pisał pięknie i bardzo treściwie. Odpowiednia komisja badająca jego pisma podczas procesu kanonizacyjnego oceniła, że pisał stylem Ojców Kościoła [2]. W jego pismach możemy odkryć teologiczny sens nabożeństwa do św. Józefa. Jednak ks. Escrivá był przede wszystkim świętym, a to znaczy, że żył tym, czego nauczał. Jego życie przepełniało prawdziwe, szczere, obfite i nieustannie wzrastające nabożeństwo do św. Józefa.
Kiedy zaproponowano mi zajęcie się tematem nabożeństwa św. Josemaríi do św. Józefa pomyślałem: już ktoś na ten temat obszernie napisał. Rzeczywiście, temat ten podjął mój rodak Laurentino Herrán, członek Papieskiej Międzynarodowej Akademii Mariologii, a także członek Iberoamerykańskiego Towarzystwa Józefologicznego. W 1980 roku napisał wznowiony w 1994 r. kilkunastostronicowy artykuł o nabożeństwie do św. Józefa w życiu i w pismach św. Josemaríi Escrivy. Tekst ten został przetłumaczony na język polski i opublikowany przez wydawnictwo Karmelitów Bosych w Krakowie w 1999 r. [3]. Istnieje więc już poważne dzieło na ten temat. Cóż więc można dodać? Dwie okoliczności zwracają moją szczególną uwagę. Po pierwsze, tekst profesora Herrana pochodzi z 1980 roku. Siłą rzeczy nie było w nim odniesień do Listu Redemptoris Custos. Wzmianki o nim znalazły się jedynie w drugim wydaniu z 1994 roku. Po drugie, w 2002 roku miała miejsce kanonizacja Założyciela Opus Dei.
Dnia 9 stycznia 2002 roku przypadała także setna rocznica urodzin ks. Escrivy. Na szczególną uwagę zasługuje wydarzenie, które miało miejsce w Rzymie w dniach 7 do 12 stycznia 2002 roku. Odbył się wtedy Kongres Teologiczny, którego hasłem i myślą przewodnią była „wielkość życia codziennego”. Wszystkie odczyty, które ukazywały ducha Opus Dei, obracały się wokół tego tematu. W październiku podczas uroczystości kanonizacji św. Josemaríi papież Jan Paweł II kilkakrotnie podjął temat, który stanowi centrum ducha Dzieła: szukanie świętości w życiu codziennym[4].
[1] Nazwisko Escrivá w języku hiszpańskim wymawia się podobnie jak słowo escribe czyli pisze, z czego często żartował: Escrivá pisze.
[2] Escrivá possiede la forza dei classici: la tempra di un Padre de la Chiesa (Informatio, Voti del Teologi Censori, p. 43). Zob. Studi Cattolici, vol. X, Milano 1991.
[3] Laurentino Maria Herrán, Święty Józef Mąż Wiary, Kraków 1999.
[4] zob. L’Osservatore romano, wydanie polskie, 12(248)2002.
Wstęp
1. Teologia życia codziennego
2. Ojcostwo św. Józefa i synostwo Boże
3. Żyć w ukryciu
4. Mistrz życia wewnętrznego
5. Eucharystia i św. Józef: tajemnica życia ukrytego
6. Teologia uświęcenia codziennej pracy
7. Ziemska Trójca
8. Nabożeństwo św. Josemaríi do św. Józefa
9. Nabożeństwo do św. Józefa w Opus Dei
Podsumowanie