Bruzda

W jednej z not do wydania Drogi w roku 1950 św. Josemaría obiecywał czytelnikowi nową książkę - Bruzdę, która została opublikowana wiele lat później, w 1986 roku, po jego śmierci. Prałat Álvaro del Portillo tłumaczy we wprowadzeniu powód tego opóźnienia: «Przy różnych okazjach (...) był bliski wysłania jej do drukarni, lecz stało się to, o czym mówi dawne hiszpańskie przysłowie: "Ten, kto dzwoni, nie może równocześnie iść w procesji". Jego intensywna praca związana z założeniem i kierowaniem Opus Dei, jego bardzo rozległa praca duszpasterska i tysiące innych niezliczonych obowiązków w służbie Kościoła uniemożliwiły mu spokojne, ostateczne przejrzenie maszynopisu. Niewątpliwie Bruzda była już zakończona - brakowało jedynie numeracji poszczególnych punktów i uporządkowania poszczególnych rozdziałów, które już nosiły tytuły, oraz ostatecznego przejrzenia z punktu widzenia stylistycznego».

Podobnie jak Droga, Bruzda jest owocem życia wewnętrznego i doświadczenia św. Josemaríi w pracy z duszami. Składa się z tysiąca krótkich punktów i mówi o różnych cnotach ludzkich, tak jak to tłumaczy Autor w przedmowie: «Pozwól, drogi czytelniku, żebym wziął Twoją duszę i poprowadził ją w rozważaniu cnót ludzkich: łaska oddziaływuje na naturę».

«Została ona napisana - przypominał Álvaro del Portillo - po to by pobudzić i ułatwić osobistą modlitwę. Jej gatunek literacki i styl nie odpowiadają więc systematycznym traktatom teologicznym, chociaż jej bogata i głęboka duchowość zawiera teologię najwyższych lotów. Bruzda chce dotrzeć do całej osoby chrześcijanina - ciała i duszy, natury i łaski, a nie tylko do rozumu».